Overdenking

zomer 2017

Over ontmoeting en verdraagzaamheid.
Herman Bakker

Een oud Japans spreekwoord luidt: “Het maakt de berg niet uit van welke kant je hem beklimt.”
Al van oudsher zijn mensen op zoek naar het “Goddelijke”, naar de top van de berg, om antwoorden te vinden op de vele levensvragen die men zich stelde en ook nu nog steeds stelt. Maar die top was nooit echt te zien; wolken en mistvelden verduisterden het zicht ….. maar het vermoeden dat er toch een top moest zijn heeft individuen, groepen, volkeren, en culturen aangezet om een lange en onzekere tocht te ondernemen ….. bergopwaarts, met vallen en opstaan, op zoek naar het mysterie, naar de waarheid, naar God(en), naar het antwoord op al die onbeantwoorde vragen.

Wij mensen, begonnen de berg te beklimmen van meerdere kanten en op vele verschillende manieren en elke generatie gaf zijn belevenissen en ervaringen door aan de volgende, zodat die beter de weg naar boven zou kunnen vinden en misschien wel voltooien. Sommigen beweerden dat er tijdens hun lange en zware tocht, de mist, heel even, dunner geworden was en ze een glimp van de top hadden kunnen ervaren. En al die verhalen bij elkaar leidden tot tradities, levenswijzen, religies….. manieren van samenleven, zoals wij die nu nog steeds kennen.

Vaak, kregen groepen klimmers onderweg ruzie over het juiste pad…. moeten we naar links of naar rechts, of gewoon rechtdoor….. en ze splitsten zich af; waarbij elke groep steevast beweerde dat zij de enig juiste beslissing hadden genomen. Zij kenden “de weg” de rest waren maar sukkelaars die vroeger of later wel voorgoed zouden mislukken.

Ik ben op deze aarde neergezet op het pad van de christelijke traditie die mij door mijn ouders, mijn opvoeding en de maatschappij als met een paplepel is ingegoten.
Daar is niets mis mee! Integendeel, ik kan er mijn leven, denk ik, zinvol mee leven.

Binnen, met name, de Doopsgezinde traditie voel ik mij al enige tijd thuis en geborgen….. en mag zelfs mijn ervaringen in deze overdenking aan U meegeven.

In onze huidige tijd, waarin onze wereld door allerlei ontwikkelingen (internet, televisie, communicatiemogelijkheden, vluchtelingenstromen enz.) steeds kleiner aan het worden is, kruisen de paden van al die religies en tradities zich steeds vaker.

Helaas, voorrangsregels zijn er op die kruispunten meestal niet hetgeen alleen maar leidt toch botsingen met onvermijdelijke crashes, clashes, en veel menselijke ellende.

En even voor de duidelijkheid: Daar heeft de berg niets mee te maken….. daar mogen wij alleen onszelf de schuld van geven. Met het standpunt, “ik heb altijd voorrang”, komen we in deze wereld geen stap verder.

Misschien is het een goed idee om van al die kruispunten, rotondes te maken. Rem wat af voordat je de rotonde nadert en wacht een geschikt moment af om op de rotonde te komen. Het werkt in het gewone verkeer, waarom zou het dan niet werken als verschillende culturen en religies elkaar tegenkomen en kruisen.

Wie weet, kun je eenmaal op de rotonde, samen met die voor jou, vreemde bergbeklimmers, “een rondje van de zaak doen”, alvorens je je eigen uitgestippelde pad vervolgt. Misschien kunnen we elkaars wederzijdse ervaringen en inzichten daarbij goed gebruiken.

Een fijne vakantietijd toegewenst……….Rij voorzichtig, klim behoedzaam !

BIJ HET WANDELEN

Steeds weer zoeken Vóór mij wacht

mijn voeten de aarde. het land van belofte.

Adem verbindt mij Mijn stok

met al wat leeft. weet de weg.

Mijn ogen zien: Zo reist mijn ziel

het regent licht. door de tijd.

Mijn oren geloven blind Zo trekt de geest

wat zij horen: door de stof.

achter mij fluisteren Ik doe niets

zacht de duizenden fout of goed.

uit wier liefde Ik ga maar

ik werd geboren. en groet.
Hein Stufkens

 

Advertentie